Początki działalności Banku Spółdzielczego w Garwolinie sięgają roku 1908, kiedy to w Garwolinie powstało Towarzystwo Oszczędnościowo - Pożyczkowe "jako wynik samoobrony rolników przed panoszącą się lichwą i wyzyskiem, jako forma zbiorowej samopomocy wynikająca z ekonomicznych potrzeb gospodarki chłopskiej." Założycielami Towarzystwa byli Nowak Piotr z Woli Rębkowskiej, Burno Jan z Zawad, Lodowski Jan z Rębkowa i Świesiulski Andrzej z Rębkowa oraz Migdalski Jan z Łętowa, który przez wiele lat pełnił funkcję Prezesa Zarządu.
Towarzystwo Oszczędnościowo - Pożyczkowe swoim zasięgiem działania obejmowało trzy gminy: Garwolin, Górzno i Wola Rębkowska.
Udziały w owym czasie ustalono w wysokości 5 rubli. Towarzystwo udzielano pożyczek wyłącznie członkom z funduszy własnych. Podstawą Towarzystwa były zasady opracowane przez Franciszka Stefczyka.
Kredyty prywatne w owych latach były bardzo drogie i trudno dostępne, dlatego też działalność towarzystwa szybko zdobyła popularność wśród mieszkańców okolicznych wsi. Wkrótce w swoich szeregach skupia ponad stu członków. Dynamiczny rozwój Kasy zostaje zakłócony w roku 1915 działaniami wojennymi. Brak stabilizacji politycznej i gospodarczej, mimo ofiarnej pracy zarządu, nie sprzyja rozwojowi kasy. W latach powojennych w wyniku inflacji i dewaluacji dochodzi do prawie całkowitej straty środków obrotowych.
Dzięki wytężonej pracy kasjera Ksawerego Bukowskiego z Garwolina, który rozważną polityką pożyczkową uwzględniającą potrzeby gospodarstw słabych ekonomicznie, zjednuje poparcie dla działalności Kasy. Świadczy o tym liczba członków, która w 1922 roku wynosi 725. Członkami są właściciele małych i średnich gospodarstw rolnych.
W okresie międzywojennym działalność zaczyna wykraczać poza działalność oszczędnościowo-pożyczkową za sprawą skupiających się wokół Towarzystwa Działaczy Ludowych o radykalnych poglądach. Towarzystwo "staje się ośrodkiem idei społecznych...", "... z ambony padają słowa potępienia na ten "ośrodek komuny."
Kryzys ekonomiczny Polski i tzw. okres "modrzewszczyzny" - nazwa pochodzi od Kierownika Kasy Tadeusza Modrzewskiego, który z kasjerem Piotrem Szczegotem podporządkowali dobro Kasy własnym interesom. W wyniku czego doszło do zdefraudowania pieniędzy - wpłynęły na gospodarcze załamanie działalności Kasy w latach 1930-33. W 1933 roku zostaje wybrany nowy zarząd, który stara się odbudować zaufanie wśród członków Kasy. Za sprawą nowo zaangażowanego Kierownika Kasy Bronisława Warownego gospodarka Kasy zostaje uporządkowana, dochodzi do ekonomicznego i organizacyjnego umocnienia. Następuje odzyskanie zaufania, o czym świadczy liczba członków, która na koniec 1936 roku wynosiła 630 osób. Kasa udzielała drobnych pożyczek w wysokości 50-200 zł, z przeznaczeniem na zakup zwierząt inwentarskich, remonty zabudowań w małych gospodarstwach rolnych.
W wyniku działań wojennych w 1939 roku ulega zniszczeniu budynek Kasy oraz wszystkie dokumenty. Kilkanaście miesięcy żmudnej pracy nad odtworzeniem zniszczonych ksiąg zostaje uwieńczone Walnym Zgromadzeniem 31 sierpnia 1941 roku, w którym uczestniczy 65 członków.
Na posiedzeniu Rady Nadzorczej w 1943 roku zostaje przyjęty nowy statut, w myśl którego Towarzystwo Oszczędnościowo - Pożyczkowe zostaje przekształcone w Garwoliński Bank Spółdzielczy. W okresie okupacji Kasa Spółdzielcza swoim zasięgiem działania obejmuje teren miasta Garwolina i sześciu okolicznych gmin (Wola Rębkowska, Osieck, Parysów, Górzno, Mistków i Wilga).
Przeważająca większość działaczy Spółdzielni była żołnierzami Batalionów Chłopskich. Prezes Zarządu w latach okupacji Bronisław Warowny był także Komendantem Obwodu Batalionów Chłopskich. W czasie okupacji Spółdzielcy czynnie włączają się do walki zbrojnej. Kasa wspomaga działalność Batalionów Chłopskich poprzez finansowanie druku i kolportażu ulotek i prasy.
W 1944 roku zostaje odbudowany budynek Spółdzielni, do którego wprowadza się Kasa. Jesienią 1944 roku cały ruchomy majątek został zakopany przez Zarząd co uchroniło go przed zniszczeniem przez wycofującego się okupanta. Na pierwszym Walnym Zgromadzeniu w wolnej Polsce, które odbyło się 13 maja 1945 roku zostają wytyczone kierunki dalszej działalności zmierzające do wzrostu funduszy własnych i wkładów oszczędnościowych.
W 1948 roku Garwoliński Bank Spółdzielczy zostaje na mocy dekretu o reformie bankowej podporządkowany NBP, co pozbawia go prawa zbierania wkładów oszczędnościowych we własnym imieniu i na własny rachunek. Pozbawienie banku jego spółdzielczego charakteru spowodowało spadek liczby członków i spadek zainteresowania działalnością Kasy a tym samym przyczyniło się do zmniejszenia funduszy własnych i wzrostu strat.
Zwrot w działalności nastąpił po ogłoszeniu przez KC PZPR i NK - ZSL wytycznych w sprawach polityki rolnej. Krajowy zjazd delegatów spółdzielni Oszczędnościowo - Pożyczkowych w sierpniu 1957 roku powołuje Związek Spółdzielni Oszczędnościowo - Pożyczkowych, który przejmuje od NBP funkcje centrali organizacyjno-rewizyjnej. Reorganizacja sektora Bankowego stworzyła podstawy dla rozwoju spółdzielczych kas. W ciągu zaledwie dwóch lat od chwili reorganizacji liczba członków garwolińskiej Kasy Spółdzielczej wzrosła z 622 osób w 1956 roku do 1500 w 1958 roku.
W 1958 roku Garwolińska Kasa Spółdzielcza swoim zasięgiem obejmowała 10 gromad, w sumie około 6 tys. Gospodarstw rolnych. Kasa wówczas posiadała trzy stałe punkty Kasowe (w Górznie, Woli Rębkowskiej i Wildze) oraz dwa przejściowe punkty otwierane dla sprawniejszej obsługi skupu płodów rolnych. Udzielała pożyczek krótkoterminowych i średnioterminowych ze środków otrzymanych w formie kredytów z NBP. Pożyczkobiorcami byli właściciele gospodarstw indywidualnych i rzemieślniczych, a wysokość pożyczki nie mogła przekroczyć 20 tys. złotych. Ponadto Kasa w imieniu instytucji kontraktujących zajmowała się rozprowadzaniem zaliczek kontraktacyjnych.
Koniec lat pięćdziesiątych w działalności opisywanego banku charakteryzował się wysoką dynamiką wzrostu ilości udzielanych pożyczek. I tak w 1956 roku udzielano pożyczek na łączną kwotę 475 tys., w 1957 roku na kwotę 987 tys. złotych, a w roku 1958 już na łączną kwotę 2115 tys. złotych. Następował także systematyczny wzrost wkładów oszczędnościowych, który pozwolił na rozszerzenie działalności pożyczkowej wśród członków ze środków własnych. W 1957 roku udzielono pożyczek ze środków własnych na sumę 275 tys. złotych, a w roku 1958 na sumę 865 tys. złotych.
Na Walnym Zgromadzeniu 6 maja 1962 roku Kasa Spółdzielcza w Garwolinie przyjmuje statut Spółdzielni Oszczędnościowo - Pożyczkowej (SOP). Lat sześćdziesiąte charakteryzował intensywny rozwój sadownictwa na terenie gminy Wilga i tym samym nastąpił wzrost zapotrzebowania na pożyczki przez mieszkańców tejże gminy. Wychodząc naprzeciw potrzebom punkt Kasowy w Wildze z dniem 01.07.1967 roku przekształcono w filię, natomiast punkt Kasowy w Górznie przekształcono w filię z dniem 01.01.1970 roku.
Nowy podział administracyjny w 1973 roku zmniejszył obszarowo teren działalności Kasy Spółdzielczej o osiem miejscowości. Związane to było ze zmianą granic gmin w nowopowstałym województwie siedleckim.
Uchwałą Walnego Zgromadzenia z dnia 11.06.1973 roku następuje zmiana nazwy spółdzielni z Kasy Spółdzielczej w Garwolinie na Bank Spółdzielczy w Garwolinie. W wyniku kolejnej reorganizacji w 1975 roku, kiedy to Centralny Związek Spółdzielni Oszczędnościowo - Pożyczkowej został zlikwidowany funkcje samorządowe i lustracyjne przejął nowo powstały Bank Gospodarki Żywnościowej. W związku z likwidacją Banku Rolnego w Garwolinie w 1975 roku Bank Spółdzielczy w Garwolinie przejmuje całą obsługę kredytową ludności wiejskiej łącznie z jej zadłużeniami. Ponadto bank rozszerzył swoją działalność na obsługę finansową wszystkich jednostek gospodarczo-usługowych związanych z rolnictwem (obsługa rolnictwa i sprzedaż państwowych nieruchomości rolnych z Państwowego Funduszu Ziemi dla 14 gmin).
Intensywny rozwój banku trwał od początku lat dziewięćdziesiątych kiedy to bank zanotował niekorzystne wyniki finansowe będące efektem obniżenia opłacalności produkcji rolnej, wysokiej inflacji oraz nieskutecznego egzekwowania swoich wierzytelności.
Przedstawiona w zarysie historia polskiej bankowości spółdzielczej oraz Banku Spółdzielczego w Garwolinie ukazuje bankowość spółdzielczą z bogatymi tradycjami i doświadczeniami. Zapisane w Ustawie spółdzielczej z 1920 roku zasady zachowują aktualność do dziś dzień i są między innymi podstawą prawną działania banków spółdzielczych.